๓๓๐. ปูชโก ลภเต ปูชํ.
ผู้บูชา ย่อมได้รับบูชา.
ขุ. ชา. มหา. ๒๘/๑๕๔.
๓๓๑. วนฺทโก ปฏิวนฺทนํ.
ผู้ไหว้ ย่อมได้รับไหว้ตอบ.
ขุ. ชา. มหา. ๒๘/๑๕๔.
๓๓๒. ปฏิสงฺขานพลา พหุสฺสุตา.
ผู้ฟังมาก ต้องพิจารณาเป็นสำคัญ.
องฺ. อฏฺฐก. ๒๓/๒๒๗.
๓๓๓. สาธุ สมฺพหุลา ญาตี.
มีญาติมาก ๆ ยังประโยชน์ให้สำเร็จ.
ขุ. ชา. เอก. ๒๗/๒๓.
๓๓๔. วิสฺสาสปรมา ญาตี.
ความคุ้นเคย เป็นญาติอย่างยิ่ง.
ขุ. ธ. ๒๕/๔๒.
๓๓๕. เนกาสี ลภเต สุขํ.
ผู้กินคนเดียว ไม่ได้ความสุข.
ขุ. ชา. ทฺวาทส. ๒๗/๓๓๓.
๓๓๖. นตฺถิ โลเก อนินฺทิโต.
คนไม่ถูกนินทา ไม่มีในโลก.
ขุ. ธ. ๒๕/๔๕.
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
คลังบทความของบล็อก
-
▼
2013
(88)
-
▼
กันยายน
(85)
-
▼
ก.ย. 09
(10)
- พุทธศาสนาสุภาษิต เล่ม ๑ - หน้าที่ 53
- พุทธศาสนสุภาษิต เล่ม ๑ - หน้าที่ 54
- พุทธศาสนสุภาษิต เล่ม ๑ - หน้าที่ 55
- พุทธศาสนสุภาษิต เล่ม ๑ - หน้าที่ 56
- พุทธศาสนสุภาษิต เล่ม ๑ - หน้าที่ 57
- พุทธศาสนสุภาษิต เล่ม ๑ - หน้าที่ 58
- พุทธศาสนสุภาษิต เล่ม ๑ - หน้าที่ 59
- พุทธศาสนสุภาษิต เล่ม ๑ - หน้าที่ 60
- พุทธศาสนสุภาษิต เล่ม ๑ - หน้าที่ 61
- พุทธศาสนสุภาษิต เล่ม ๑ - หน้าที่ 62
-
▼
ก.ย. 09
(10)
-
▼
กันยายน
(85)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น