๒๐๓. หิริโอตฺตปฺปิยญฺเญว โลกํ ปาเลติ สาธุกํ.
หิริและโอตตัปปะ ย่อมรักษาโลกไว้เป็นอันดี.
ว. ว.
๒๐๔. โลโกปตฺถมฺภิกา เมตฺตา.
เมตตาเป็นเครื่องค้ำจุนโลก.
ว. ว.
๒๐๕. อรติ โลกนาสิกา.
ความริษยาเป็นเหตุทำโลกให้ฉิบหาย.
ว. ว.
๒๐๖. มหาปุริสภาวสฺส ลกฺขณํ กรุณาสโห.
อัชฌาสัยที่ทนไม่ได้เพราะกรุณา เป็นลักษณะของ
มหาบุรุษ.
ว. ว.
๒๐๗. นิมิตฺตํ สาธุรูปานํ กตญฺญูกตเวทิตา.
ความกตัญญูกตเวที เป็นเครื่องหมายแห่งคนดี.
นัย-ส. ส.
๒๐๘. สพฺพญฺเจ ปฐวึ ทชฺชา นากตญฺญุมภิราธเย.
ถึงให้แผ่นดินทั้งหมด ก็ยังคนอกตัญญูให้จงรักไม่ได้.
ขุ. ชา. เอก. ๒๗/๒๓.
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
คลังบทความของบล็อก
-
▼
2013
(88)
-
▼
กันยายน
(85)
-
▼
ก.ย. 12
(10)
- พุทธศาสนสุภาษิต เล่ม ๑ - หน้าที่ 33
- พุทธศาสนสุภาษิต เล่ม ๑ - หน้าที่ 34
- พุทธศาสนสุภาษิต เล่ม ๑ - หน้าที่ 35
- พุทธศาสนสุภาษิต เล่ม ๑ - หน้าที่ 36
- พุทธศาสนสุภาษิต เล่ม ๑ - หน้าที่ 37
- พุทธศาสนสุภาษิต เล่ม ๑ - หน้าที่ 38
- พุทธศาสนสุภาษิต เล่ม ๑ - หน้าที่ 39
- พุทธศาสนสุภาษิต เล่ม ๑ - หน้าที่ 40
- พุทธศาสนสุภาษิต เล่ม ๑ - หน้าที่ 41
- พุทธศาสนสุภาษิต เล่ม ๑ - หน้าที่ 42
-
▼
ก.ย. 12
(10)
-
▼
กันยายน
(85)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น